«Μεταπολιτική»: δεν έχει δρόμο να διαβεί…

«Μεταπολιτική»: δεν έχει δρόμο να διαβεί…
Γιατί χρειάζεται ανασυνθεση του προοδευτικού χωρου ..
Ο κινδυνος της μετάλλαξης του ελληνικού συστήματος σε αντίγραφο συστημικών πολιτικών μοντέλων πρέπει να αποτραπεί …

https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/432684_metapolitiki-den-ehei-dromo-na-diabei

Του Χάρη Τσιοκα*

Στην τελική ευθεία των ευρωεκλογών αλλά και για την επόμενη μέρα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε κάτι:
Τα κόμματα διαμαρτυρίας τέλειωσαν. Οφείλουμε να παράξουμε πολιτική!
Με δεδομένο ότι το 70% των αποφάσεων της ΕΕ μας αφορούν, στην πολιτικής αντιπαράθεση θα έπρεπε να κυριαρχεί ο ανταγωνισμός προτάσεων για την Ευρώπη και το ρόλο της Ελλάδας που θελουμε. Άρα τα κόμματα οφείλουν να ξεκαθαρίσουν «με ποιούς και για ποιούς».
Κι όμως, στην ατζέντα κυριαρχεί μια αντιπαράθεση «μεταπολιτικης», μικροκομματικής περιχαράκωσης ποσοστών και στην καλύτερη περίπτωση επιχειρημάτων αποδόμησης και οχι εναλλακτικού δρόμου.
Το υψηλό ποσοστό των αναποφάσιστων στα δημοσκοπικά ευρήματα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Ο πολίτης δεν αισθάνεται την πολιτική και κατ επέκταση δεν αναγνωρίζει το «κόμμα – εργαλείο» που θα του δώσει ασφάλεια σ έναν εναλλακτικό δρόμο διακυβέρνησης.Συμπεριλαμβάνει έτσι, στις επιλογές του, την ιδιώτευση και την «προσωπική» διαχείριση των προβλημάτων , με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη χειραγώγηση της ζωης του…
Ζητούμενο με αφορμή τις Ευρωεκλογές είναι η κοινωνική αντιπολίτευση να συναντηθεί με εναλλακτική πολιτική πρόταση διακυβέρνησης. Κι αυτό με τη σειρά του προϋποθέτει πολιτική ατζέντα προγραμματικής αντιπαράθεσης με διακριτή την κοινωνική Συμμαχία που έχει λόγους να συμπορευθεί σ αυτο το εγχείρημα.
Στις καταιγιστικές γεωπολιτικές ανακατατάξεις, τις τεχνολογικές, επιστημονικές κατακτησεις και τις αλλαγές που επιφέρουν οι εξελιξεις αυτές στο ρόλο των χωρών, στις δυνάμεις της παραγωγής και της εργασίας , κρίσιμο θεμα γίνεται με ποιους και για ποιους μπορεί να αρθρωθεί ενα αξιόπιστο σχέδιο αλλαγης του κοινωνικού και παραγωγικου μοντελου.
Όσο κι αν συγκεκριμένα κέντρα προσπαθούν να επιβάλλουν την επικοινωνιακή ατζέντα του life style και την προσωπικού χαρακτήρα αντιπαράθεση που παραπέμπει στην ακίνδυνη για το σύστημα μεταπολιτικη, επανέρχεται με βάση την κοινωνικη αποχή το θέμα του ρόλου της πολιτικης.
Αν δηλαδή υπάρχουν δυνάμεις που εργάζονται με αξιόπιστο τρόπο για να επαναπροσδιορίσουν τον ρόλο της και απο εργαλείο κερδοσκοπίας μόνο για τους λιγους να ξαναγίνει όχημα επιλυσης κοινωνικών αναγκών κι ευημερίας.
Στη χώρα μας σ όλη τη διάρκεια της μεταπολιτευτικής περιόδου μέχρι και πρόσφατα στο πολιτικο σκηνικό υπήρχε η δυνατότητα αντιπαράθεσης εναλλακτικών προγραμμάτων διακυβέρνησης και τούτο παρείχε την δυνατότητα στους πολίτες να διαμορφώνουν με την ψήφο τους κυβερνητικές πλειοψηφίες για θέματα οπως είναι ο ρόλος του κράτους, το παραγωγικο και κοινωνικο μοντέλο, η πρόσβαση στα χρηματοδοτικά εργαλεία για την άρση των ανισοτήτων , την πράσινη μεταβαση κτλ. Αλλά και να διαμορφώνονται κοινωνικοπολιτικές πλειοψηφίες, οχι απλά διαμαρτυρίας, αλλά ελέγχου της εξουσίας .
Στις μέρες μας οι ραγδαίες αλλαγές επαναπροσδιορίζουν και τον ρόλο και την αποστολή των κομμάτων.
Στο νέο περιβάλλον, η ΝΔ χωρίς να αλλοιώνει τον ακραία νεοφιλελεύθερο οικονομικό της προσανατολισμό που εκχωρεί τα πάντα στην κερδοσκοπία επέσπευσε την ενισχυση του τεχνοκρατικου της χαρακτήρα με αμφίπλευρη διευρυνση προκειμένου γρήγορα να αξιοποιήσει τα νέα δεδομένα.
Για λόγους οχι μόνο αρχών και αξιών αλλά και ως αναγκη ενίσχυσης της πραγματικής δημοκρατίας γίνεται κοινωνικη και παραγωγικη αναγκη και ο προοδευτικός χώρος να αποτελέσει όχημα εναλλακτικής διακυβέρνησης.
Ο κίνδυνος της μετάλλαξης του Ελληνικού συστήματος σε αντίγραφο συστημικών πολιτικών μοντέλων τύπου ΗΠΑ, Γαλλίας, Ολανδιας κτλ όπου δεν αναμετρώνται εναλλακτικές πολιτικές διακυβέρνησης αλλά καλύτεροι ή χειρότεροι διαχειριστές απογοητεύει τους πολίτες ,τους οδηγεί στην αποχή.
Είναι πια σαφές ότι δεν έλκουν την κοινωνική αντιπολίτευση τα κόμματα διαμαρτυρίας.
Ακριβώς γι αυτο το λόγο παραμονές των Ευρωεκλογών καθίσταται αναγκη όλων των κομμάτων του προοδευτικού τόξου να ανταγωνισθούν με προγραμματικές προτάσεις μονομετωπου αντινεοφιλελεύθερου αγώνα κρατώντας ανοιχτό το δρόμο της προοδευτικής διακυβέρνησης με προγραμματικη και πολιτική ενότητα .
Τα δεδομένα άλλαξαν ! Στο νέο περιβάλλον πρέπει να ανοίξει ο προοδευτικός δρόμος ώστε η χώρα να καταστεί γέφυρα φιλίας και ανάπτυξης στην περιοχή και την Ευρώπη για να εφαρμοστούν προγράμματα άρσης των ανισοτήτων, πρόσβασης στα κοινά αγαθά και πολύ περισσότερο η παραγωγικη βάση να μην αποκλεισθεί απο την πράσινη μεταβαση και τις τεχνολογίες.
Με διακριτή πλέον την κοινωνικη αντιπολίτευση ο τελευταίος μήνας της προεκλογικής περιόδου μπορεί και πρέπει να γίνει μήνυμα της νέας αρχής που θα ξεπερνά τις μικροκομματικές περιχαρακώσεις για ποσοστά που οδηγούν σε κόμματα διαμαρτυρίας ή σε συστημικά συμπληρώματα όπως μεταλλάχθηκε η δεξιά σοσιαλδημοκρατία με νεοφιλελελευθερες ή οικουμενικές συγκυβερνήσεις !
Η θετική ανταπόκριση που βρηκαν εκδηλώσεις για τη διαμόρφωση «εναλλακτικών μετώπων δημοκρατίας απο τα κάτω» μπορεί και πρέπει να αποτελέσουν κίνητρο αφετηρίας των ευρωεκλογών στις ηγεσίες των προοδευτικών κομμάτων για συμπόρευση με την κοινωνικη αγωνία και ανάγκη !
Οι Ευρωεκλογές μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν πεδίο κοινωνικοπολιτικής προοδευτικής ανασυνθεσης για ενα πολιτικο σκηνικό που θα επαναφερει τον προοδευτικο χώρο σε τροχιά κυβερνησιμοτητας και θα ενισχύει τις διεργασιες για την επίσπευση πρωτοβουλιών ευρωπαϊκής ολοκλήρωσηςμε ενιαία αμυντική εξωτερική πολιτικη και κοινωνικοοικονομική συνοχή.

*Π βουλευτής μελος ΚΕ Συριζα ΠΣ

Ποιοί ετοιμάζουν τον… Έλληνα “Μακρόν”; Η επόμενη μέρα των εκλογών είναι τώρα

Ποιοί ετοιμάζουν τον… Έλληνα “Μακρόν”; Η επόμενη μέρα των εκλογών είναι τώρα

Ο βουλευτής και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Χάρης Τσιόκας, γράφει για την ανάγκη μονομέτωπου αντινεοφιλελεύθερου αγώνα κατά της κυβέρνησης και προοδευτικής διεξόδου στις ευρωεκλογές.

Διαβάζεται σε 5′

Είτε μας αρέσει είτε όχι, οι νέες κοινωνικές συμπεριφορές καθορίζουν και τις πολιτικές. Εθελοτυφλούμε αν δε βλέπουμε τις μεγάλες αλλαγές πολιτικών συμπεριφορών που αποτυπώνονται πλέον από τους πολίτες!

Από τη μια ο φόβος, η ανασφάλεια και από την άλλη η επιθυμία για αλλαγές.

Έτσι, σε μεγάλο βαθμό, ερμηνεύεται και το ευμετάβλητο της ψήφου ή της αποχής.

Αν ο πολίτης δε διακρίνει πλέον ασφάλεια στις πολιτικές προτάσεις, ιδιωτεύει, απορρίπτει τις μικροκομματικές περιχαρακώσεις που εξυπηρετούν τον άνευ όρων εξουσιοδοτισμό προσώπων χωρίς συλλογικό έλεγχο.

Αυτό το περιβάλλον όμως, πλαγιοκοπεί τη δημοκρατία και γεννά την κρίση αντιπροσώπευσης!

Η κρίση προσανατολισμού των κομματικών ηγεσιών

Η αποχή ξεπερνά το 50% και τούτο πρωτίστως κρούει καμπανάκι για το ρόλο των σημερινών κομμάτων, Ιδιαίτερα δε του προοδευτικού χώρου.

Στη χώρα οξύνονται οι γεωγραφικές και παραγω-κοινωνικές ανισότητες με αποκλεισμούς πρόσβασης στη πράσινη μεταβαση και στις νέες τεχνολογίες. Το Δημογραφικό πρόβλημα γίνεται ορατό πλέον ιδιαίτερα στην ελληνική περιφέρεια

Κι όμως και με τη βοήθεια των συστημικών κέντρων δεν γίνεται «διακριτό» αν, ποιοι, υπέρ ποιων, μεροληπτούν γι’ αυτά τα θέματα.

Πρωταρχικό μέλημα τους έχει γίνει να διατηρηθεί η υψηλή κερδοσκοπία των μεγάλων εταιρειών και η διεύρυνση των μονοπωλιακών τους επιρροών. Γεγονός που φέρνει ως συνέπεια την υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους και την όξυνση των ανισοτήτων.

Στο πολιτικό σκηνικό διακρίνουμε μια αντίφαση. Ενώ η κοινωνία σε πολύ μεγάλο πλέον βαθμό απορρίπτει τις πολιτικές της Κυβέρνησης αναζητώντας Αλλαγή ,τα κόμματα του προοδευτικού τόξου προσπερνούν την συμβολή τους μέσα από μονομέτωπο αγώνα για την διαμόρφωση προοδευτικής πλειοψηφίας διακυβέρνησης .Με προγραμματική και πολιτική ενότητα. Αναλώνονται σε ανταγωνισμούς περιχαράκωσης για τη δεύτερη θέση και κάτω..

Είναι εμφανές πλέον ότι ένα κομμάτι του πολιτικού κόσμου φλερτάρει με κινήσεις μιας χρήσης μιντιοκρατικού εντυπωσιασμού. Προτιμά την «κοσμική ειδησεογραφία» !

Υποκαθιστά τη δημοκρατική συμμετοχή, τις συλλογικές, συμπεριληπτικές λειτουργίες με ανεξέλεγκτους εξουσιοδοτισμούς.

Τα συστημικά όμως κέντρα -αν δεν τις ενθαρρύνουν- χρησιμοποιούν αυτές τις διεργασίες, επεξεργάζονται σκέψεις και προτάσεις. Κάποιες απ’ αυτές ήδη κατατέθηκαν και σε συνέδρια εκδοτικών ομίλων

Γνωρίζουν ότι οι αλλαγές δομικού χαρακτήρα που επιδιώκουν με βάση τις σύγχρονες διαιρετικές τομές συνεπάγονται υψηλό πολιτικό κόστος. Γεγονός που πλήττει ήδη τη ΝΔ .Για να υπερβούν το πρόβλημα της κοινωνικής αντίδρασης θέλουν να έχουν στη φαρέτρα τους και κυβερνητικά σχήματα που να είναι διατεθειμένα να αποδεχτούν το πολιτικό κόστος προθύμων κυβερνητικών σχημάτων..

Κατά συνέπεια, κανείς πλέον δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο οι συστημικές δυνάμεις να εφεύρουν, να δημιουργήσουν και να προωθήσουν Έλληνα «ΜΑΚΡΟΝ».

Η ρευστοποίηση έχει απάντηση την προοδευτική διέξοδο

Τα προαναφερόμενα καθιστούν σαφές πως οξύνονται πλέον τα φαινόμενα διάχυσης και ρευστοποίησης των κομμάτων ιδιαίτερα στο προοδευτικό χώρο.

Ωστόσο, στην εποχή αλλαγών που εξελίσσονται με γεωμετρική πρόοδο, το ζητούμενο πρέπει να αφορά την ύπαρξη κόμματων αξιών και αρχών που θα δίνουν διέξοδο κυβερνησιμότητας με εναλλακτικά προγράμματα .

Κόμματα προοδευτικά με συμμετοχή κ γείωση.

Εδώ εντοπίζεται ο ρόλος της σύγχρονης κυβερνώσας Αριστεράς, της οικολογίας και του δημοκρατικού σοσιαλισμού .

Με σημείο εκκίνησης τις Ευρωεκλογές, πρέπει να απαντάται με ποιες πολιτικές της πρωτοβουλίες θα ανοίξει ο δρόμος της ανασύνθεσης του προοδευτικού χώρου σε τροχιά διακυβέρνησης .

Τα προβλήματα της κοινωνίας απαιτούν δράσεις διαμόρφωσης μιας μεγάλης προοδευτικής συνάντησης απο τα κάτω.

Ένα δημοκρατικό αντινεοφιλελεύθερο μέτωπο.

Δεν είναι ώρα για «διμέτωπους», περιχαρακώσεις ηγετικών ομάδων, ούτε για ανταγωνισμούς ποσοστών κομμάτων διαμαρτυρίας. Είναι η ώρα της ευγενούς άμιλλας όλων των προοδευτικών κομμάτων με μονομέτωπο αντινεοφιλελεύθερο αγώνα που θα καθιστά ενεργό την κοινωνική θέληση.

Γιατί δεν είναι κοινωνικό ζητούμενο ποιος θα είναι δεύτερο η τρίτο κόμμα. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί ο πήχης των ευρωεκλογών να υπολείπεται σε ποσοστά από την τελευταία καταγραφή

Όλα αυτά μετατρέπονται σε άλλοθι για τις ανεξέλεγκτες πολιτικές της ΝΔ .

Μιας ΝΔ που με τις πολιτικές της ,όπως είπε πρόσφατα και ο Αλέξης Τσίπρας , κάνει το παν να έρθει …Δεύτερη .

Ακριβώς όμως γι’ αυτό το λόγο πρέπει να επισπευσθούν πρωτοβουλίες ιδιαίτερα από και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης προκειμένου ο προοδευτικός χώρος να γίνει όχι απλά πρώτος αλλά να επανέλθει σε τροχιά κυβερνησιμότητας.

Η παρακαταθήκη της μεταπολίτευσης που δημοκρατικά έδινε τη δυνατότητα στον πολίτη να επιλέγει, μέσα από την αναμέτρηση εναλλακτικών κομμάτων, την διακυβέρνηση της χώρας δεν πρέπει να ακυρωθεί.

Γίνεται ανάγκη η συμβολή όλων για να αναπτυχθούν πρωτοβουλίες ώστε τόσο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ όσο και τα αλλά κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται στο προοδευτικό τόξο να γίνουν ανάχωμα στο να μεταλλαχθεί το πολιτικό σύστημα της χώρας σε μια καρικατούρα, αντιγραφής των μοντέλων διακυβέρνησης όπως για παράδειγμα συμβαίνει στη Γαλλία, την Ολλανδία, την Αμερική κτλ .

Με «κολοβές» δημοκρατίες, όπου αναμετρούνται συστημικά κόμματα για να εφαρμοσθούν οι ίδιες άδικες πολιτικές απλά με αλλά πρόσωπα.

Η επόμενη μέρα των ευρωεκλογών για τις δυνάμεις της Αριστεράς, του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της οικολογίας, γενικότερα για κάθε προοδευτικό πολίτη, είναι τώρα!

Και γι’ αυτή καλούμαστε να γίνουμε οι επισπεύδοντες…

Ο κίνδυνος της ρευστοποίησης

Του Χαρη Τσιοκα *

 Βιώνουμε ένα περιβάλλον καταιγιστικών αλλαγών που αφορούν την ζωη όλων!

 Κυρίαρχη  αιχμή έγινε η ακρίβεια, η επισφαλής εργασία, η έλλειψη κανόνων ανταγωνισμού στην αγορά. 

Παντού επιπτώσεις και στα μεσαία στρώματα και τη νέα γενιά .  Η δημοκρατία χειραγωγείται …

Είτε μας αρέσει είτε οχι, οι νέες κοινωνικές συμπεριφορές καθορίζουν και τις πολιτικές. 

 Εθελοτυφλούμε αν δε βλέπουμε τις μεγάλες αλλαγές πολιτικών συμπεριφορών που αποτυπώνονται πλέον από τους πολίτες!

Η αποχή ξεπερνά το 50% και τούτο πρωτίστως κρούει καμπανάκι για το ρόλο των σημερινών κομμάτων, Ιδιαίτερα δε του προοδευτικού χώρου.

Στο πολιτικό σκηνικό έχουμε μια εκτεταμένη ρευστοποίηση, των κομμάτων ..

Τα συστημικά όμως κέντρα  δεν αδιαφορούν για αυτές τις διεργασίες ,επεξεργάζονται  σκέψεις και προτάσεις. Κάποιες απ’ αυτές ήδη κατατέθηκαν και σε συνέδρια  ομίλων 

Γνωρίζουν ότι  οι αλλαγές δομικού χαρακτήρα που οι νέες διαιρετικές τομές  διαμορφώνουν, συνεπάγονται υψηλό πολιτικό κόστος. Γεγονός που πλήττει ήδη τη ΝΔ .Για να υπερβούν το πρόβλημα της κοινωνικής αντίδρασης θέλουν να έχουν στη φαρέτρα τους και  σχήματα που να είναι διατεθειμένα να αποδεχτούν το πολιτικό κόστος προθύμων κυβερνητικών σχημάτων …

 Κατά συνέπεια, κανείς πλέον δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο οι συστημικές δυνάμεις να εφεύρουν και να προωθήσουν Ελληνα.. «Μακρόν».

  Είναι εμφανές πλέον ότι ένα κομμάτι του πολιτικού κόσμου φλερτάρει με κινήσεις μιας χρήσης μιντιοκρατικού εντυπωσιασμού. 

Προτιμά την «κοσμική ειδησεογραφία» !  Υποκαθιστά τη δημοκρατική συμμετοχή ,τις συλλογικές, συμπεριλυπτικες λειτουργίες  με  ανεξέλεγκτους  εξουσιοδοτισμούς.

Η ΡΕΥΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΕΧΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ 

Στην εποχή αλλαγών που εξελίσσονται με γεωμετρική πρόοδο, το ζητούμενο πρέπει να αφορά την ύπαρξη κόμματων αξιών και αρχών που θα δίνουν διέξοδο κυβερνησιμοτητας με εναλλακτικά προγράμματα .

Κόμματα προοδευτικά Με συμμετοχή κ γείωση .

  Εδώ εντοπίζεται ο ρόλος της σύγχρονης κυβερνώσας αριστεράς, της οικολογίας και του δημοκρατικού σοσιαλισμού . 

 Με σημείο εκκίνησης τις  Ευρωεκλογές  , πρέπει να απαντάται  με  ποιες  πολιτικές της πρωτοβουλίες θα ανοίξει ο δρόμος της ανασύνθεσης του προοδευτικού χώρου σε τροχιά διακυβέρνησης . 

     Τα προβλήματα της κοινωνίας απαιτούνδράσεις διαμόρφωσης μιας μεγάλης  προοδευτικής συνάντησης απο τα κάτω . 

Ένα δημοκρατικό αντινεοφιλελεύθερο μέτωπο.

  Δεν είναι ώρα για «διμέτωπους»,περιχαρακώσεις ηγετικών ομάδων, ούτε ανταγωνισμούς ποσοστών κομματων διαμαρτυρίας.Είναι η ώρα της ευγενούς άμιλλας όλων των προοδευτικών κομμάτων με μονομετωπο αντινεοφιλελεύθερο αγώνα που θα καθιστά ενεργό την κοινωνικη θέληση .

Γιατι δεν είναι κοινωνικό ζητούμενο ποιος θα είναι δεύτερο η τρίτο κόμμα .

Πολύ περισσότερο δεν μπορεί ο πήχης των ευρωεκλογών να υπολείπεται σε ποσοστά απο την τελευταία καταγραφή .

Όλα αυτά μετατρέπονται σε άλλοθι για τις  ανεξέλεγκτες πολιτικές της ΝΔ . 

Μιας ΝΔ που με τις πολιτικές της όπως είπε πρόσφατα και ο Αλέξης Τσιπρας κάνει το παν να έρθει …Δεύτερη! 

Γίνεται επισπεύδουσα ανάγκη να συμβάλουμε  για να αναπτυχθούν   πρωτοβουλίες ώστε τόσο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ  όσο και τα αλλά κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται στο προοδευτικο τόξο να γίνουν ανάχωμα στο να μεταλλαχθεί το πολιτικό σύστημα της χώρας σε μια καρικατούρα ,αντιγραφής των μοντέλων διακυβέρνησης όπως για παράδειγμα συμβαίνει στη  Γαλλία , την Ολανδια , την Αμερική κτλ  .  

 Με «κολοβές»  δημοκρατίες , όπου  αναμετρούνται συστημικά  κόμματα για να εφαρμοσθούν  οι ίδιες άδικες πολιτικές απλά  με αλλά πρόσωπα . 

   Η επόμενη μέρα των ευρωεκλογών για τις δυνάμεις της αριστεράς , του δημοκρατικού σοσιαλισμού , της οικολογίας , γενικότερα για κάθε προοδευτικό πολίτη,  είναι τώρακαι γι αυτή καλούμαστε  να γίνουμε οι επισπεύδοντες …

Π Βουλευτης μελος ΚΕ Συριζα ΠΣ 

Άρθρο στην εφ τα Νέα 19/4/24 https://www.tanea.gr/print/2024/04/19/greece/o-kindynos-lftis-reystopoiisis/

Screenshot

το lirestyle δεν είναι επιλογή των πολιτικών αλλά του συστήματος …

“.. Η ελληνική κοινωνία είναι μπροστά σ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι! Απ τη μια θέλει να εκφράσει την απόρριψη των κυβερνητικών πολιτικών κι απ την άλλη η αναζητά ασφαλή εναλλακτική πρόταση διεξόδου. Ο ΣυριζαΠΣ έχει καταγραφεί στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας ως εναλλακτικό κόμμα διακυβέρνησης. Αυτό το ταυτοτικό του στοιχείο αποτυπώνεται στα δημοσκοπικά ευρήματα.
Προσοχή όμως! Το ζητούμενο για ένα προοδευτικό κόμμα δεν μπορεί να εξαντλείται σε καταγραφές ανάκαμψης όταν η κοινωνία ψάχνει αλλαγή πολιτικής. Εν τέλει, γι αυτό θα κριθούμε…”

Συνέντευξη του Χάρη Τσιοκα στον δημοσιογράφο Αντώνη Αντωνόπουλο εφ political 19/424

-Τι είναι αυτό που έχει αλλάξει και ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει σημάδια ανάκαμψης στις δημοσκοπήσεις;

Η οπτική του κόσμου! Επιτέλους, η κοινωνία βλέπει αυτό που δεν έβλεπε , στις εθνικές εκλογές. Η ζωή μας έχει αλλάξει με τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη. Οι πολιτικές του χρεοκοπούν. Ακρίβεια, επισφαλής εργασία, αγορά χωρίς κανόνες, καρτέλ σε αγαθά πρώτης ανάγκης, τιμές ενέργειας στο Θεό, αποκλεισμοί στη πράσινη μετάβαση…
Και να μην ξεχνάμε το σκάνδαλο των υποκλοπών για το οποίο ακόμα να πάρουμε απαντήσεις και την τραγωδία των Τεμπών που επίσης φαίνεται πως υποκρύπτει ένα μεγάλο σκάνδαλο. Χάσαμε νέους ανθρώπους, παιδιά φοιτητές κι ακόμη οι οικογένειες τους – τραγικές μάνες και δραματικοί πατεράδες, αδέλφια, όλοι μας …
Η ελληνική κοινωνία είναι μπροστά σ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι! Απ τη μια θέλει να εκφράσει την απόρριψη των κυβερνητικών πολιτικών κι απ την άλλη η αναζητά ασφαλή εναλλακτική πρόταση διεξόδου. Ο ΣυριζαΠΣ έχει καταγραφεί στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας ως εναλλακτικό κόμμα διακυβέρνησης. Αυτό το ταυτοτικό του στοιχείο αποτυπώνεται στα δημοσκοπικά ευρήματα.
Προσοχή όμως! Το ζητούμενο για ένα προοδευτικό κόμμα δεν μπορεί να εξαντλείται σε καταγραφές ανάκαμψης όταν η κοινωνία ψάχνει αλλαγή πολιτικής. Εν τέλει, γι αυτό θα κριθούμε….”

-Γιατί η Κυβέρνηση αντέχει και διατηρεί ένα μεγάλο προβάδισμα παρά τη πίεση που δέχεται ;

Αντέχει; Για πόσο; Το ποσοστό της ρευστοποίησης του εκλογικού σώματος έχει μεγαλώσει. Τα δημοσκοπικά ποσοστά που καταγράφονται στη ΝΔ αφορούν πια ένα πολύ μικρότερο τμήμα του εκλογικού σώματος που έχει αποφασίσει. Τείνει προς μειοψηφία. Ο κίνδυνος δεν είναι πια απ τη ΝΔ, αλλά απ την αποχή και την ιδιώτευση, απ την κόπωση του εκλογικού σώματος.
Και η πρόκληση για τον προοδευτικό χώρο αφορά αυτό ακριβώς, την ικανότητα του να μετασχηματίζει την κοινωνική δυσαρέσκεια από αντικυβερνητισμό σε εναλλακτική διέξοδο διακυβέρνησης!
Το θέμα για μένα είναι αν ο προοδευτικός χώρος θα ανταγωνίζεται για το ποιος θα καταλάβει την δεύτερη θέση στις ευρωεκλογές ή θα ξεφύγει από τις στενές μικροκομματικές αντιλήψεις και θα προχωρήσει σε δράσεις κυβερνησιμοτητας με υπέρβαση και ανασύνθεση.

-Διακρίνεται μια προσπάθεια, ένθεν κακείθεν, για να δοθούν αμιγώς πολιτικά χαρακτηριστικά στην εκλογική αναμέτρηση των ευρωεκλογών. Εκτιμάτε ότι για ακόμη μια φορά βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος;

Το ερώτημα είναι αν η πολιτική μπορεί να επιστρέψει και ξαναγίνει εργαλείο ανάπτυξης της χώρας και των πολιτών.
Για να μη χάσουμε το δάσος λοιπόν, είναι ανάγκη να αναμετρηθούν τα προγράμματα , για το μέλλον της Ευρώπης και τον ρόλο της χώρας στις γεωπολιτικές ανακατατάξεις.
Θα πάμε στο νέο παγκόσμιο καταμερισμό ως παρακολούθημα των συμφερόντων της «αμερικανικής Δύσης και του ΝΑΤΟ » ή θα συμμετέχουμε να ξαναχτιστεί μια Ευρώπη με ισχυρό προοδευτικό ρόλο και δικές της διεκδικήσεις;
Απέναντι σε μια τέτοια κατάσταση η απάντηση δε μπορεί να είναι άλλη απο μια συγκροτημένη εναλλακτική πρόταση. Απαιτείται μια… ευρωαριστερή αφύπνηση! Χρειάζεται ο δρόμος που άνοιξε και ο Α Παπανδρέου και πρόσφατα ο Α Τσιπρας για τη συνάντηση όλων των προοδευτικών ρευμάτων της Ευρώπης να δυναμώσει . Πρέπει και σημερινός Συριζα ΠΣ να συμμετέχει στις συναντήσεις των προοδευτικών ευρώ ομάδων . Να ανοίξει ο δρόμος που θα οδηγεί στην Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση με συνοχή , κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα.

-Πιστεύετε ότι ο Στέφανος Κασσελάκης έχει πείσει για την ικανότητα του στο τιμόνι του ΣΥΡΙΖΑ;

Χα! Πιασάρικη ερώτηση… Λοιπόν, ο Στεφανος Κασελακης είναι εκλεγμένος πρόεδρος με δημοκρατικές διαδικασίες στο ΣυριζαΠΣ . ´Εχει την εξουσιοδότηση αλλά και την ευθύνη για το συντονισμό των δράσεων που θα επαναφέρουν τον προοδευτικό χώρο σε τροχιά κυβερνησιμοτητας. Γι αυτά κρίνονται όλοι .
Στο πλαίσιο των αρχών της ιδρυτικής διακήρυξης οφείλουμε να συμβάλουμε προκειμένου ο Συριζα ΠΣ να ενδυναμώσει. Να μη διολισθήσει ούτε σε κόμμα διαμαρτυρίας ούτε, πολύ περισσότερο, να μεταλλαχθεί σε αποτυχημένη εκδοχή κυβερνητικού συμπληρώματος του νεοφιλελευθερισμού.
Η χώρα κι όχι απλώς η αριστερά, χρειάζεται ένα κόμμα σύγχρονο συμπεριληπτικο όλων των προοδευτικών ρευμάτων σε κυβερνητική τροχιά που ζυμώνεται με την κοινωνία και διαμορφώνει πολιτική και προγραμματικη ενότητα . Χωρίς εξαιρέσεις, επαναλαμβάνω γι αυτά κρινόμαστε όλοι

-Πως απαντάτε στην κριτική για life style πολιτική ;

Το lifestyle δεν είναι επιλογή των πολιτικών, αλλά του συστήματος. Να ξέρετε όμως ότι τα συστημικά κέντρα δεν αδιαφορούν για τις πολιτικές διεργασιες που εξελίσσονται . Επεξεργάζονται σκέψεις και προτάσεις. Κάποιες απ’ αυτές ήδη κατατέθηκαν και σε συνέδρια εκδοτικών ομίλων.
Αναμφίβολα ένα κομμάτι του πολιτικού κόσμου φλερτάρει με κινήσεις μιας χρήσης μιντιοκρατικού εντυπωσιασμού. Προτιμά την «κοσμική ειδησεογραφία». Αυτο ωστόσο, πέρα απ την προσωπική αισθητική του καθενός και της καθεμιάς, δεν αφορά τον προοδευτικό χώρο γιατί δεν περιλαμβάνεται στο αξιακό του πλαίσιο. Και κάτι ακόμη, διόλου άσχετο: Είναι άλλο πράγμα να τεθούν οι τεχνολογίες στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών και άλλο να χειραγωγούν και να αποπροσανατολίζουν τους πολίτες.

-Θεωρείτε ότι πρέπει να ανοίξει ένας νέος κύκλος για τα κόμματα του λεγόμενου προοδευτικού χώρου ;

Μπορώ να σας πω πολλά, για την πολυδιάσπαση του προοδευτικού χώρου. Τον κόσμο όμως δεν τον απασχολεί καν ποιο θα είναι δεύτερο ή τρίτο κόμμα, τον απασχολούν όμως οι λύσεις στα προβλήματα του .
Γι αυτό ακριβώς το λόγο ένα μεγάλο δίκτυο στελεχών επιμένουμε να ανοίξει ο κύκλος των αναγκών της κοινωνίας , μέσα απο τη δημιουργία «μετώπων δημοκρατίας»για την αντιμετώπιση οξυμένων προβλημάτων . Οπου ανά περιοχη ή ανά χώρο θα διαμορφώνονται «συναντήσεις» προοδευτικής διεξόδου .
Αυτή η κοινωνικοπολιτική συμπόρευση θα επιβάλει στις ηγεσίες των κομμάτων να επαναπροσανατολιστούν σε άμιλλα μονομετωπου αντινεοφιλευθερου αγώνα, με κυρίαρχο στόχο την αλλαγή πολιτικής με Προοδευτικη διακυβέρνηση .

Για ποια Ευρώπη ψηφίζουμε;

Για ποια Ευρώπη ψηφίζουμε;

Χάρης Τσιόκας και Αντώνης Κοτσακάς γράφουν για το διακύβευμα των ευρωεκλογών και την προοδευτική διέξοδο που “μπορεί και πρέπει να γίνει ελπίδα των λαών”

Διαβάζεται σε 4′

Ένας νέος πολυπολικός κόσμος διαμορφώνεται, με την Ευρώπη όχι απλώς απούσα αλλά παρακολούθημα και θύμα του ψυχροπολεμικού ανταγωνισμού.

Τα γεγονότα καταγράφουν την αντιπαράθεση γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών επιδιώξεων που έχουν μετατοπίσει το κέντρο βάρους από τον Ατλαντικό, στον Ειρηνικό.

Οι εξελίξεις γίνονται πυκνές.

Οι ΗΠΑ, με το οικονομικό σύστημα που εκπροσωπεί η κυβέρνηση, θέλουν να διαμορφώνουν τη νέα παγκόσμια αρχιτεκτονική μονομερώς, γεγονός που σπρώχνει πιο κοντά την Κινα με τη Ρωσια και αυτό συνεπικουρείται και από ένα μεγάλο αριθμό χώρων (BRICS).

Υπό αυτές τις συνθήκες δημιουργούνται ανεξέλεγκτες ψυχροπολεμικές εντάσεις, όσο δεν υπάρχουν συγκλήσεις για μεταφορά του διαλόγου στη διπλωματική οδό.

Θύματα οι λαοί, οι πολίτες, οι περιφερειακές κυρίως οικονομίες.

Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι σε αυτό το νέο περιβάλλον η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων, ως συλλογική οντότητα βγαίνει ηττημένη, εξαρτημένη από τη στρατηγική των ΗΠΑ και των οικονομικών δυνάμεων που στηρίζει.

Εμφανίζει έλλειμα ηγεσίας και ταυτότητας. Δείχνει να έχει εγκαταλλείψει το στόχο της ολοκλήρωσης, αφενός οικονομικής συνοχής, αφετέρου δικής της αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής. Γίνεται ανύπαρκτη σε δράσεις συμβολής, ως διακριτού πόλου στη διαμόρφωση παγκόσμιου θεσμικού πλαισίου για τον ανταγωνισμό και την επίλυση διαφορών με ειρηνικό τρόπο.

Δε διατυπώνει δική της στρατηγική για την ειρήνη στην περιοχή, που για να είναι βιώσιμη πρέπει να συμπεριλαμβάνει και την Ουκρανία και τη Ρωσία!

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, οι ευρωεκλογές αποτελούν πρόκληση στην ενδυνάμωση των πολιτικοκοινωνικών συσχετισμών που μπορούν δώσουν τη δυνατότητα στην Ευρώπαικη Ένωση να ανακτήσει τους βηματισμούς της ολοκλήρωσης της, με συνοχή και ρόλο στις γεωπολιτικές αναδιατάξεις.

Την ίδια (κρίσιμη) ώρα, η κυβέρνηση της ΝΔ κινειται σε ασύμβατη τροχιά, με πολύπλευρο κόστος για τη χώρα και τους πολίτες.

Επιλέγει να στέλνει όπλα στην Ουκρανία ως μέρος του προβλήματος και οχι της λύσης Εξαντλείται σε επικοινωνιακές τακτικές, προκειμένου να “χρεώσει” την κρίση σε… «εξωγενείς» (αποκλειστικά) παράγοντες!

Σχετικό Άρθρο

Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο που για πολλούς λόγους δεν πρέπει να μετατρέπεται ο ρόλος της χώρας σε προκεχωρημένο και άνευ όρων “φυλάκιο” της “Δύσης”.

Έπρεπε ήδη, προς όφελος και των κυριαρχικών δικαιωμάτων, η ελληνική κυβέρνηση να διαδραματίζει ρόλο γέφυρας φιλίας για την Ευρώπη, ρόλο συνδέσμου για την ειρηνική διευθέτηση προβλημάτων και την ανάπτυξη στην περιοχή. Φευ όμως…

Τα προηγούμενα δείχνουν την ανάγκη αλλαγής πολιτικής προκειμένου η χώρα να επανέλθει σε πρωτοβουλίες πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, γεγονός που φωτίζει έναν άλλο ρόλο για την Ευρώπη με κέντρο βάρους στη διπλωματία.

Ας θυμηθούμε πόσο επίκαιρος γίνεται ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν στην πολεμική σύρραξη της Λιβύης, τότε, κάλεσε στην Ελούντα τον πρόεδρο Μιτεράν και τον Καντάφι συμβάλλοντας στη διπλωματική διέξοδο!

Η λογική του άνευ όρων δεδομένου “συμμάχου”, όταν εφαρμόζεται, γίνεται εθνικά επιζήμια.

Σχετικό Άρθρο

Οι εξελίξεις τρέχουν και επιβάλουν δεσμεύσεις για την επόμενη μέρα.

Ο Ευρωσκεπτικισμός διογκώνεται και η Ακροδεξιά τον μεταλλάσσει σε πολιτικές εθνικιστικής περιχαράκωσης. Αυτό αποδυναμώνει ξεκάθαρα κάθε στόχο για την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Αν κυριαρχήσει θα δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα καθιστώντας αδύναμες, στους γεωστρατηγικούς και οικονομικούς ανταγωνισμούς, ιδιαίτερα τις χώρες του νότου.

Στο νέο περιβάλλον η Ελλάδα έχει παρά πολλούς λόγους να συμπορευθεί με το μπλοκ των προοδευτικών δυνάμεων.

Προκειμένου, για παράδειγμα, να διεκδικηθούν πολιτικές για τη βιώσιμηανάπτυξη. Με κανόνες δίκαιης συμμετοχής των συντελεστών και στην αγορά εργασίας. Την πράσινη μετάβαση, την πρόσβαση όλων στις ψηφιακές και τεχνολογικές κατακτήσεις χωρίς αποκλεισμούς στα κοινωνικά αγαθά, την άρση των περιφερειακών ανισοτήτων κτλ.

Όλα αυτά δείχνουν και την ατζέντα του κοινωνικού στίγματος, αλλά και γιατί είναι κοινωνικά αδιάφορες οι μικροκομματικές περιχαρακώσεις των κομμάτων του προοδευτικού χώρου.

Δείχνουν γιατί είναι επιβεβλημένη η ανάγκη να προτάξουν με πρωτοβουλίες μονομέτωπου αγώνα τη μεγάλη συνάντηση των ρευμάτων του προοδευτικού χώρου για την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Είναι τώρα η ώρα να διαμηνυθεί, μέσα από τα κοινωνικά μέτωπα δημοκρατίας, στις ηγεσίες των προοδευτικών κομμάτων ότι ο δρόμος της περιχαράκωσης εκλογικών ποσοστών, εκτρέπει τον προοδευτικό χώρο από την τροχιά κυβερνησιμότητας. Απογοητεύει τους πολίτες, τους στέλνει στον καναπέ, την αποχή, την ιδιώτευση.

Η ΝΔ φυλλοροεί και επιτυχία των κομμάτων του προοδευτικού χώρου δεν μπορεί να θεωρείται η πιθανή προσέγγιση των ποσοστών των τελευταίων εκλογών. Κριτήριο πρέπει να γίνει η συμβολή όλων στο ρεύμα νίκης.

Διεκδίκηση κάθε προοδευτικού και δημοκρατικού πολίτη είναι η διαμόρφωση μιας Ευρώπης που επιλέγει τον δρόμο της οικονομικής και δίκαιης κοινωνικής ολοκλήρωσης, με ενιαία αμυντική και εξωτερική πολιτική που θα την καθιστά συνδιαμορφωτή των νέων παγκόσμιων γεωστρατηγικών συσχετισμών.

Απέναντι στους ψυχροπολεμικούς ανταγωνισμούς των οικονομικών ολιγαρχιών, η προοδευτική διέξοδος μπορεί και πρέπει να γίνει ελπίδα των λαών.

• Ο Χάρης Τσιόκας και ο Αντώνης Κοτσακάς είναι μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Μετά τις εκλογές τι;

https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/428051_meta-tis-ekloges-ti

Αντώνης Κοτσακάς, Χάρης Τσιόκας*

Προσπαθώντας να προσεγγίσουμε τις κοινωνικές διεργασίες που συντελούνται στη χώρα μας αλλά και ευρύτερα, καταλήγουμε σε σκέψεις που εκτιμούμε ότι μπορεί να έχουν χρησιμότητα στον πολίτη. Η χώρα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο, οι διεργασίες εντείνονται. Δυστυχώς τα κόμματα του ευρύτερου προοδευτικού χώρου τις προσεγγίζουν με βάση τα στερεότυπα περασμένων δεκαετιών.

Σήμερα έχουμε όμως μια νέα κοινωνική – οικονομική – πολιτισμική πραγματικότητα. Διαμορφώνεται κατά κύριο λόγο από το οικονομικό-μιντιακό σύστημα στη βάση της αλληλεξάρτησής του από το πολιτικό εποικοδόμημα. 

Η Ν.Δ. δεν είναι πια το κόμμα των «Καραμανλήδων» της Λαϊκής Δεξιάς. Η σημερινή Ν.Δ. έχει συγκροτήσει πολιτικό μέτωπο. Αποτελείται από έναν βασικό πυλώνα με σκληρά νεοφιλελεύθερα χαρακτηριστικά και δύο συμπληρωματικά μεγέθη. Ενα από τον χώρο της άκρας Δεξιάς κι έναν από τον χώρο του ακραίου Κέντρου (μεταγραφές).

Η πρώτη σκέψη παραπέμπει στην ανάγκη συγκρότησης πολιτικού μετώπου και στον χώρο της αντιπολίτευσης. Κατά την άποψή μας, δεν μπορεί να συγκροτηθεί, γιατί οι ηγετικές ομάδες των επί μέρους κομμάτων έχουν αποκλειστικό πρόταγμα τη διεύρυνση της εκλογικής τους καταγραφής. Επιπλέον, δεν γίνεται κατανοητή η ανάγκη ότι ο προοδευτικός χώρος πρέπει να ανταποκριθεί με δράσεις από τα κάτω για τη διαμόρφωση προτάσεων διεξόδου που παράγουν οι σύγχρονες διαιρετικές τομές. Αυτές δηλαδή που προκύπτουν από τις τεχνολογικές κατακτήσεις και τις γεωστρατηγικές αναδιατάξεις.

Οι πολίτες διακατέχονται από αισθήματα φόβου, ανασφάλειας και αμηχανίας. Δυστυχώς, επειδή δεν διακρίνουν σύγχρονες εναλλακτικές προτάσεις, δεν θεωρούν την πολιτική χρήσιμο εργαλείο που θα συμβάλει στη βελτίωση του κοινωνικού και οικονομικού τους status. Ετσι περιορίζονται στην προσπάθεια κατά μόνας, για τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής τους. Αυτό οδηγεί στην ιδιώτευση, την απόρριψη κάθε μορφής συλλογικής δράσης και αποτελεί το βασικό αίτιο της τρομακτικής αποχής από την εκλογική διαδικασία. Πρόκειται για μεγάλο πρόβλημα που αφορά τη δημοκρατία στη χώρα και το ίδιο το πολιτικό σύστημα.

Η κοινοβουλευτική δημοκρατία έχει τα προβλήματά της. Δεν πρόκειται όμως να ξεπεραστούν εάν δεν υπάρξει οραματική πρόταση για την πολιτική δημοκρατία. Το να επικαλείται κανείς κριτικά τον καπιταλισμό, τις κρίσεις που παράγει, τα αδιέξοδα που δημιουργεί δεν φτάνει. Τα κόμματα του προοδευτικού – αριστερού – δημοκρατικού χώρου επιβάλλεται να συνειδητοποιήσουν το έλλειμμα που διαπερνά την προοδευτική-αριστερή σκέψη σε συνδυασμό με την έκρηξη της τεχνολογίας και της επιστήμης. Οι αλλαγές και οι ανατροπές που συντελούνται στις μέρες μας δεν βρίσκουν αντιστοίχιση σε μια ολοκληρωμένη αριστερή – προοδευτική πρόταση απέναντι στις νεοφιλελεύθερες κυβερνητικές πολιτικές. Αντίθετα, οι συστημικές δυνάμεις σχεδιάζουν πολιτικές με ορίζοντα τουλάχιστον 10ετιας. Η σιωπή, η δυσφορία και η κινητικότητα επί μέρους κοινωνικών στρωμάτων τούς τρομάζει. Σχεδιάζουν κινήσεις μέσω του μιντιακού συστήματος που θα μπορούσαν να ενσωματώσουν ή να απορροφήσουν, σε κάθε περίπτωση να αποπροσανατολίσουν την υπαρκτή κοινωνική διαμαρτυρία.

Πρωταρχικό μέλημα του συστήματος είναι να διατηρηθεί η υψηλή κερδοσκοπία των μεγάλων εταιρειών, που φυσικά φέρνει ως συνέπεια την υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους και την όξυνση των ανισοτήτων. 

Στο πολιτικό σκηνικό έχουμε μια εκτεταμένη ρευστοποίηση του συστήματος, των κομμάτων και των συλλογικών εκφράσεων των μαζικών κινημάτων. Το σύστημα επεξεργάζεται σκέψεις και προτάσεις. Κάποιες απ’ αυτές ήδη κατατέθηκαν στο πρόσφατο συνέδριο της «Καθημερινής». Θεωρούν ότι οι αλλαγές δομικού χαρακτήρα που επιβάλλεται να γίνουν –σύμφωνα με τη θεώρησή τους– συνεπάγονται υψηλό πολιτικό κόστος. Για να υπερβούν το πρόβλημα χρειάζονται κυβερνητικά σχήματα που να είναι διατεθειμένα να αποδεχτούν το πολιτικό κόστος… Κατά συνέπεια, κανείς πλέον δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο οι συστημικές δυνάμεις να εφεύρουν, να δημιουργήσουν και να προωθήσουν Ελληνα «Μακρόν».

Γίνονται αναφορές ακόμα και για την ανάγκη μετάβασης στην 4η Ελληνική Δημοκρατία στο πλαίσια μιας νέας(;) συνταγματικής τάξης. Και όλα αυτά, γιατί θεωρούν ότι το πολιτικό κόστος στέκεται εμπόδιο στους σχεδιασμούς τους… 

Εμπόδιο όμως για τέτοιους σχεδιασμούς δεν αποτελεί μόνο η παρακαταθήκη της μεταπολιτευτικής περιόδου που αντιπαρατέθηκαν εναλλακτικά κόμματα στη διακυβέρνηση. Εμπόδιο αποτελεί και το πολιτικό κεκτημένο της περιόδου 2012-15. Οταν δηλαδή ο Αλέξης Τσίπρας κατόρθωσε να δώσει πολιτική έκφραση στις λαϊκές ανάγκες με την πρόταση ανάληψης κυβερνητικών ευθυνών.

Οι συνθήκες όμως σήμερα είναι εντελώς διαφορετικές. Η πολυδιάσπαση του προοδευτικού αριστερού, σοσιαλιστικού και οικολογικού χώρου δεν επιτρέπει την ανάληψη αντίστοιχης πρωτοβουλίας από οποιοδήποτε κόμμα μόνο του. Προκύπτει λοιπόν η ανάγκη ισχυρού κοινωνικού μετώπου δημοκρατίας – όπως ήδη έχουμε προτείνει. Ενα μέτωπο μέσω του οποίου θα διαμηνυθεί στις ηγεσίες όλων των κομμάτων του χώρου, από την εκλογική τους βάση, η ανάγκη εναρμόνισης με τις απαιτήσεις των καιρών. Με σύγχρονες επεξεργασίες στη βάση των αρχών και των αξιών. Τα υπάρχοντα κόμματα είναι εύλογο στο πλαίσιο του μετώπου δημοκρατίας να διατηρήσουν την πολιτικο-ιδεολογική αυτοτέλεια και την οργανωτική τους αυτονομία. Στο πλαίσιο όμως μιας ευγενούς άμιλλας καλούνται σε δράσεις με αντινεοφιλελεύθερο προσανατολισμό. Με κοινό τόπο τη διαμόρφωση προοδευτικής πλειοψηφίας με προγραμματική ενότητα διακυβέρνησης. Εμείς δεν μπορούμε παρά να εργαστούμε σε αυτή την κατεύθυνση που πιστεύουμε ότι εκφράζει τη συντριπτική πλειονότητα της εκλογικής μας βάσης.

Κοινός τόπος μπορεί και πρέπει να γίνουν δράσεις για την προάσπιση της δημοκρατίας, των θεσμών και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Την πολιτισμική άνθηση. Την αναβάθμιση της θέσης της χώρας στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας στο πλαίσιο του νέου πολυπολικού κόσμου. Το αρχικό ερώτημά μας, «μετά τις ευρωεκλογές τι;», επιβάλλει απαντήσεις οι οποίες δεν μπορεί να περιμένουν την επαύριο των εκλογών.

Πρέπει από τώρα να ξεκινήσουν διεργασίες τόσο σε επίπεδο κοινωνικής βάσης όσο και στο επίπεδο των πολιτικών κομμάτων που θα οδηγούν σε ώσμωση και στις επιβαλλόμενες συγκλίσεις.Με ανασυνθέσεις, υπερβάσεις και προγραμματική ενότητα. Γιατί εκ των πραγμάτων την επαύριο των εκλογών θα υπάρξουν ραγδαίες εξελίξεις που πρέπει να συντελεστούν σε μικρό χρόνο. 

Για να διαμορφωθούν όμως οι όροι συμμετοχής και ενεργοποίησης των πολιτών, κατά τη γνώμη μας, είναι απαραίτητη η διαμόρφωση προοπτικής κυβερνησιμότητας από το σύνολο του προοδευτικού χώρου.

* Στελέχη ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.

…ο κόσμος αλλάζει …η Ευρώπη;

https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/426293_o-kosmos-allazei-i-eyropi

16.03.24 20:26

dreamstime

Του Χάρη Τσιοκα*

Διαμορφώνεται ένας νέος, πολυπολικός κόσμος.

Με κυρίαρχη την αντίθεση ανάμεσα στην αμερικανική Δύση και τους BRICS.

Βιώνουμε ένα νέο περιβάλλον, με πολλαπλές προκλήσεις και ηθικά διλήμματα, για τις νέες κοινωνικοοικονομικές και γεωστρατηγικές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς. 

Η κλιματική αλλαγή, η 4η βιομηχανική επανάσταση, οι εκτυπωτές τριών διαστάσεων, η βιοτεχνολογία, ο πόλεμος των άστρων, η βιοηθική, η ρομποτική, ο ρόλος των δυνάμεων της επισφαλούς εργασίας (precariato) έρχονται να προστεθούν καθοριστικά στους συντελεστές που διαμορφώνουν τις σύγχρονες αντιθέσεις.

Αναμφισβήτητα, η παγκόσμια οικονομία περνά από την περίοδο έντασης εργασίας στην περίοδο έντασης γνώσης και κεφαλαίου.

Στις ενδοκαπιταλιστικες αντιθέσεις πρέπει να προσθέσουμε τη σκληρή πλέον αναμέτρηση ανάμεσα στις «κλειστές» οικονομίες και τις ανοιχτές χρηματιστηριακές…

Με αφορμή την πλημμυρίδα των κατακτήσεων της επιστήμης και της τεχνολογίας και των ανταγωνισμών, εκ των πραγμάτων αμφισβητείται η ανθρώπινη αυταξία.

Σ’ αυτό το σύγχρονα ρευστό περιβάλλον, η κατάσταση επιδεινώνεται και από ένα ακόμη έλλειμμα.

Ενώ η αγορά έχει παγκοσμιοποιηθεί, δεν υπάρχει παγκόσμιος θεσμός να διαμορφώνει το πλαίσιο κανόνων λειτουργίας της.

Τα προηγούμενα θέτουν ένα αμείλικτο ερώτημα: 

Στις πυκνές διεργασίες κρίσης, ανακατατάξεων και νέων αντιθέσεων του καπιταλισμού ο προοδευτικός χώρος, δηλαδή η κυβερνώσα Αριστερά, η σοσιαλδημοκρατία, θα παραμένουν αμήχανα διαμαρτυρόμενοι ή ενσωματώσιμοι στη διαχείριση ή θα αντιπαραθέσουν μια νέα κοινωνική προγραμματική και πολιτική ενότητα (alternative);

Τα προηγούμενα εκ των πραγμάτων θέτουν ένα κρίσιμο ερώτημα στο ευρύτερο γεωγραφικό περιβάλλον που βιώνουμε. 

Μπορεί να συμμετέχει η σημερινή Ευρώπη σ’ αυτές τις εξελίξεις;

Η Ευρώπη χωρίς πολιτική ενοποίηση μπορεί να συμμετέχει ή θα υποβαθμιστεί με ό,τι αυτό συνεπάγεται στον παγκόσμιο οικονομικό καταμερισμό;

Ο Ευρωσκεπτικισμός δυναμώνει… και η στροφή των κοινωνιών σε επιλογές αμυντικής περιχαράκωσης δυναμώνουν…, γεγονός που αξιοποιεί η Ακροδεξιά. 

Η διάσπαση όμως. ο πολύτεμαχισμός της σε Ευρώπη πολλαπλών ταχυτήτων και ανισοτήτων, την καθιστά θύμα του νέου γεωστρατηγικού ανταγωνισμού. 

Αλήθεια, ποιος πληρώνει το μάρμαρο της εισβολής και του πολέμου στην Ουκρανία, τη Γάζα, αν όχι οι λαοί της Ευρώπης κτλ;…

Ποιες δυνάμεις, ποια συμφέροντα τους προκάλεσαν… που ήταν και είναι η Ευρώπη; 

Ζητούμενο γίνεται, όχι η διάλυση της Ευρώπης… αλλά η αλλαγή των εσωτερικών πολιτικών συσχετισμών, προκειμένου να διαμορφωθούν συγκλίσεις για μια Ευρώπη με κοινή αμυντική και εξωτερική πολιτική, με σχέδιο πράσινης μετάβασης για όλους, με οικονομική πολιτική που ανατρέπει την Ευρώπη των πολλαπλών ταχυτήτων…

Χρειαζόμαστε την  Ευρώπη των λαών και των δικαιωμάτων. 

Την Ευρώπη της αλληλεγγύης, της κοινωνικής συνοχής και της ασφάλειας. Την Ευρώπη της εργασίας και της ευημερίας των πολλών. Την Ευρώπη της περιφερειακής ανάπτυξης και της ψηφιακής σύγκλισης προς όφελος όλων των λαών της. Την Ευρώπη ως παράγοντα ειρήνης και σταθερότητας στον κόσμο.

Γι’ αυτό στην Ευρώπη, οι δυνάμεις του προοδευτικού χώρου οφείλουν να συναντηθούν υπό το πρίσμα μιας εναλλακτικής πρότασης με κέντρο τον άνθρωπο, την πραγματική οικονομία και τη δημοκρατία.    

Σοσιαλιστές, αριστεροί, οικολόγοι έχουν λόγους να διαμορφώσουν μια εναλλακτική πρόταση απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τις δυνάμεις που ευνοούν τον εκφασισμό των κοινωνιών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία τα τελευταία χρόνια είχε αναδειχθεί σε μια αξιόπιστη και διακριτά αναγνωρίσιμη δύναμη στον Ευρωπαϊκό χώρο.

Με τη συμβολή του Αλέξη Τσίπρα, όπως παλαιότερα και ο Α. Παπανδρεου, είχε λειτουργήσει ως αποδεκτός καταλύτης για τη συνάντηση των προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη και αυτό πρέπει να συνεχιστεί.

Γίνεται λοιπόν κρίσιμο στις ευρωεκλογές που ακολουθούν να χαραχθεί κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο μονωμέτωπου αγώνα για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Η ψήφος των πολιτών στις εκλογές πρέπει να εξελιχθεί σε μήνυμα προς τις ηγεσίες των δυνάμεων του προοδευτικού τόξου. Μήνυμα συμβολής τους σε αυτή την κατεύθυνση. 

Η αλλαγή των συνθηκών διαμορφώνει περιβάλλον κοινωνικής ρευστότητας. Και αυτό εκδηλώνεται με την αποχή και τη ρευστοποίηση του κοινωνικοπολιτικού σκηνικού. 

Κανείς δεν μπορεί να περιμένει ότι το αυριανό status θα είναι ίδιο με το χθες. Και προφανώς, είναι λάθος να αναμένεται ότι η κοινωνική ανασφάλεια, αποστασιοποιούμενη από τις κυρίαρχες νεοφιλελεύθερες επιλογές, θα έχει σίγουρα προοδευτικό προσανατολισμό.

Βρισκόμαστε σε φάση έντονων κοινωνικών διεργασιών.

Υπάρχει όμως μια λανθασμένη εντύπωση που φαίνεται να διαχέεται σ’ ένα τμήμα του προοδευτικού χώρου. Και αυτή σχετίζεται με την άποψη ότι οι εκλογικές απώλειες που θα έχει η Ν.Δ. λόγω της κοινωνικοοικονομικής κρίσης, θα κατευθυνθούν μονοσήμαντα στον προοδευτικό χώρο 

Για να ξεπερασθεί η αποχή και η ιδιώτευση χρειάζεται Κοινωνικοπολιτική Προοδευτική πλειοψηφία με προγραμματική ενότητα. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία τα τελευταία χρόνια μετεξελίχθηκε σ’ ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα.

Γίνεται επιβεβλημένο, όσο ποτέ άλλοτε, να διατηρηθεί αυτό και να επικεντρωθεί η συμβολή όλων στη διαμόρφωση των όρων της πολιτικής και προγραμματικής ενότητας. 

Με ένα μοντέλο λειτουργίας πολιτικού φορέα που απορρίπτει τον άνευ όρων «εξουσιοδοτισμό». Απαιτούνται λειτουργίες που ενισχύουν τη διαλεκτική σχέση με την κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία που θέλει να εκφράζει.

Η κοινωνία δεν πείθεται με αντιπαραθέσεις αντικυβερνητισμού. Μπορεί όμως να πεισθεί από εναλλακτικά προγράμματα διακυβέρνησης, που θα στηρίζονται σε συγκεκριμένη κοινωνική Συμμαχία. 

Και αυτό αποκτά ισχυρά κοινωνικά θεμέλια όταν με το μοντέλο κόμματος και λειτουργίας διευρύνεται η πολύπλευρη πρόσβαση συμμετοχής, συναπόφασης, ελέγχου και δράσης. 

Όταν η απεύθυνση γίνεται ξεκάθαρη στις δυνάμεις της εργασίας, της παραγωγής, των μεσαίων στρωμάτων, του πρωτογενούς τομέα, του πρεκαριάτου, της επιστήμης, της τεχνολογίας, του πολιτισμού και της νεολαίας. Δυνάμεις που χαρακτηρίζουν την πλειοψηφία που έχει λόγους να αγωνιστεί για μια άλλη Ευρώπη. για την πολιτική αλλαγή. 

Οι ευρωεκλογές μπορούν και πρέπει να γίνουν η σπίθα ώστε η πολιτική να επιστρέψει στα χέρια των πολιτών.

Γιατί: «…Όποιος είναι ενάντια στην πολιτική, είναι υπέρ της πολιτικής που του επιβάλλεται…» διατύπωνε, όχι άστοχα, ο Μπέρτολντ Μπρεχτ.

———

*Πρώην Βουλευτής, Μελος της ΚΕ Συριζα ΠΣ

Οι διδαχές του συνεδρίου και το κομματικό αμάρτημα

https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/425582_oi-didahes-toy-synedrioy-kai-kommatiko-amartima

11.03.24 

«…η πολιτική πρέπει να επιστρέψει  στα χέρια των πολιτών ! Να γίνει εργαλείο . επίλυσης αναγκών και προβλημάτων ….

…διάφορα συστημικά κέντρα  απαξιώνουν τις συλλογικές λειτουργίες φορέων και πολιτικών οργανισμών προβάλλοντας  ως σύγχρονη λύση τον «ανεξέλεγκτο εξουσιοδοτισμο» σε πρόσωπα ! ….

…Το εκφράζει  ο κ Μητσοτάκης με τη ΝΔ και διαχέεται  παντού  απαξιώνοντας το αξιακό πλαίσιο του προοδευτικού χώρου και την αποστολή του να συμπορεύεται  με  τις κοινωνικες και παραγωγικές ανάγκες …

…χρησιμοποιουν ακόμη και τις τεχνολογίες που αντί να γίνονται εργαλεία στα χέρια των πολιτών ,  τις μετατρέπουν  σε μοχλούς περιθωριποιησης  των ενεργων πολιτών …

…Η ρευστοποίηση όμως του πολιτικου σκηνικού  πλήττει τη δημοκρατία , ενισχύει την αποχή την απόσυρση τον ανεξέλεγκτο εξουσιοδοτισμο …

…η συμβολή στη ανασυγκρότηση του προοδευτικού χώρου με πολιτική και προγραμματική ενότητα πρέπει να γίνει ο πήχης αξιολόγησης όλων με πρώτο  σταθμό τις ευρωεκλογές …» 

Ευρωεκλογές σε περιβάλλον κοινωνικής ρευστότητας ή με αξιοποίηση των συμπερασμάτων του 4ου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και επανεκκίνηση; Η ιδιώτευση, το αίσθημα φόβου και ανασφάλειας στην κοινωνία μπορεί να οδηγούν σε κυβερνήσεις του 41%, όμως δεν επιλύουν τα κοινωνικά προβλήματα, την ακρίβεια, τα κενά του ΕΣΥ, την εξασφάλιση της δημόσιας παιδείας…

Η «λαϊκή Δεξιά» του Καραμανλή μεταλλάχθηκε σε «τεχνοκρατική Κεντροδεξιά» του Μητσοτάκη και διαχειρίζεται τα νέα δεδομένα υπέρ των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, με κερδοσκοπία, εμπορευματοποίηση του κράτους και των δημόσιων αγαθών!

Από την άλλη, στον χώρο του 4ου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. το σώμα ολοκλήρωσε τη συμβολή του κι η προτροπή του στην ηγεσία μπορεί να αποτελέσει μια ευκαιρία επανεκκίνησης! Με επισπεύδοντες τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και τα άλλα προοδευτικά κόμματα είναι η ώρα διεργασιών από τη βάση για τη συγκρότηση της προοδευτικής πλειοψηφίας που θα δώσει λύσεις και απαντήσεις.

Πρώτος σταθμός, οι ευρωεκλογές, όπου ζητούμενο δεν πρέπει να είναι ο ανταγωνισμός μικροποσοστών του προοδευτικού χώρου. Ζητούμενο να είναι ο αγώνας για να επανέλθει η δυναμική της πολιτικής αλλαγής! Το προοδευτικό τόξο, με αξιωματική αντιπολίτευση τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., έχει ευθύνη να μη χαθεί η παρακαταθήκη να αναμετρώνται στις εκλογές διαφορετικά εναλλακτικά προγράμματα και πολιτικές. Γι’ αυτό, τα πρόσωπα πρέπει να υπηρετούν πολιτικές και όχι το αντίθετο… Ετσι θα χτιστεί το νέο που έχει ανάγκη η κοινωνία, αξιοποιώντας τις αξίες της Αριστεράς, του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της οικολογίας.

Υπάρχει η πρόκληση: μετεξέλιξη σε σύγχρονο κόμμα, όχι μετάλλαξη και διολίσθηση σε ένα κόμμα διαμαρτυρίας ή στείρου αντικυβερνητισμού. Ούτε σε κόμμα ρευστοποιημένης δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας που η κριτική του δεν θα αφορά την αλλαγή πολιτικών αλλά τη διαχείρισή τους.

Υπάρχει η βάση για την επανεκκίνηση: η πολιτική διακήρυξη, οι προγραμματικές κατευθύνσεις, ο πολυσυλλεκτικός φορέας. Είναι οι παρακαταθήκες που δημιούργησε ο Αλέξης Τσίπρας και πρέπει να τις αντιστοιχίσουμε στο σήμερα και να τις εμπλουτίσουμε.

Τα μέλη και οι φίλοι, όπως έδειξε το σώμα στον χώρο του συνεδρίου, ζήτησαν σύνθεση των διαφορετικών εκφράσεων και των προοδευτικών ρευμάτων! Κι αυτό καλούμαστε να το διασφαλίσουμε με τη λειτουργία των συλλογικών οργάνων, για να υπάρξει συστράτευση στον κοινό στόχο του εκλογικού αποτελέσματος που θα επαναφέρει τον προοδευτικό χώρο σε τροχιά κυβερνησιμότητας.

Η πολιτική απόφαση δείχνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. δεν πρέπει να «χαθεί» με εσωστρέφειες σε ψευτο-αντιθέσεις που αφορούν τις διαχωριστικές γραμμές τού χθες. Δεν είναι σύγχρονο το δίλημμα ή με την Κεντροαριστερά ή με την Αριστερά ή με την Οικολογία. Η απάντηση είναι η προγραμματική ενότητα Αριστεράς, Κεντροαριστεράς και Οικολογίας. Για να γίνει επιλογή του πολίτη η ενεργός παρουσία στον αγώνα για την αλλαγή, από τη βάση των διεκδικήσεων κάθε περιοχής και κοινωνικού σώματος.

*Μέλος Κ.Ε. ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., πρώην βουλευτής

Πολιτική αλλαγή το μεγάλο ζητούμενο και ο πήχης αξιολόγησης όλων

https://www.kontranews.gr/apopseis/charis-tsiokas-politiki-allagi-to-megalo-zitoumeno

Χάρης Τσιόκας: Πολιτική αλλαγή το μεγάλο ζητούμενο

10/03/2024 – 14:30

Tου Χάρη Τσιόκα *

Οι κοινωνικοπολιτικές διεργασίες και εξελίξεις δημιουργούν περιβάλλον κοινωνικής ρευστότητας. Κυρίαρχο γίνεται το αίσθημα φόβου, ανασφάλειας και της ιδιώτευσης.

Το πολιτικό σκηνικό αλλάζει…
Η λαϊκίστικη δεξιά του «Καραμανλή» μεταλλάχθηκε σε «τεχνοκρατική» κεντροδεξιά για να διαχειρίζεται τα νέα δεδομένα υπέρ των μεγάλων συμφερόντων.
Με κερδοσκοπία και εμπορευματικοποίηση του κράτους και των κοινών αγαθών!
Δημιουργούνται αποκλεισμοί σε βάρος της εγχώριας παραγωγικής βάσης, της κοινωνικής πλειοψηφίας και των περιφερειών της χώρας.
Στο χώρο του 4ου συνεδρίου Σύριζα – ΠΣ,το σώμα ολοκλήρωσε τη συμβολή του και η προτροπή του μπορεί να αποτελέσει μια ευκαιρία επανεκκίνησης!
Με επισπεύδοντες τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και τα άλλα προοδευτικά κόμματα είναι η ώρα των διεργασιών από τα κάτω για την συγκρότηση της προοδευτικής πλειοψηφίας!
Πρώτος σταθμός γίνονται οι Ευρωεκλογές όπου ζητούμενο δεν μπορεί να είναι ο ανταγωνισμός μικροποσοστών κομμάτων του προοδευτικού χώρου.
Γιατί στο άρμα της αμερικανικής Δύσης η Ευρώπη απειλείται με περιθωριοποίηση στο νέο γεωστρατηγικό καταμερισμό.

Μονομέτωπος αγώνας της Πολιτικής αλλαγής

Η προοδευτική παράταξη, με αξιωματική αντιπολίτευση τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, έχουν ευθύνη να μη χαθεί η παρακαταθήκη να αναμετρώνται στις εκλογές διαφορετικά εναλλακτικά προγράμματα και πολιτικές.
Γι’ αυτό λοιπόν τα πρόσωπα πρέπει να υπηρετούν πολιτικές και όχι το αντίθετο.
Έτσι θα χτιστεί το ΝΕΟ που έχει ανάγκη η κοινωνία αξιοποιώντας τις αξίες της αριστεράς,του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της οικολογίας.

Πρόκληση: Μετεξέλιξη, όχι μετάλλαξη σε σύγχρονο κόμμα

– Με κόκκινες απαγορευτικές γραμμές στη διολίσθηση σε ένα κόμμα διαμαρτυρίας η στείρου αντί κυβερνητισμού
– ή σε ένα κόμμα ρευστοποιημένης δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας όπου η κριτική του δεν θα αφορά την αλλαγή πολιτικών αλλά την διαχείρισή τους.

Υπάρχει η βάση για την επανεκκίνηση!

Η πολιτική διακήρυξη, οι προγραμματικές κατευθύνσεις, ο πολυσυλλεκτικός φορέας!
Είναι οι παρακαταθήκες που δημιούργησε ο Α. Τσίπρας και πρέπει να τις αντιστοιχήσουμε στο σήμερα, να τις εμπλουτίσουμε και όχι να τις μεταλλάξουμε…
Αυτές οι προϋποθέσεις μπορούν να γίνουν σπίθα για να υψωθεί το όχι στην απόσυρση,τον κατακερματισμό, την πολυδιάσπαση που ευνοούν μόνο την ανεξέλεγκτη δεξιά.
Τα μέλη και οι φίλοι, όπως έδειξε το σώμα στο χώρο του συνεδρίου, ζήτησαν τη σύνθεση των διεργασιών που διαχέουν Πολιτικό φορέα!
Και αυτό μπορεί να διασφαλίζεται με τη σταθερή λειτουργία των συλλογικών οργάνων όπως είναι η Κεντρική Επιτροπή, το ΕΓ, η Πολιτική γραμματεία, οι ΝΕ κτλπ.
Γιατί έτσι μετασχηματίζεται και η διαφορετικότητα, και η κριτική στήριξη, σε πολιτική και προγραμματική ενότητα δράσης.
Για να υπάρξει συστράτευση στο κοινό στόχο του εκλογικού αποτελέσματος που θα επαναφέρει τον προοδευτικό χώρο σε τροχιά κυβερνησιμότητας.

Προσοχή

Η πολιτική απόφαση δείχνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν πρέπει να «χαθεί» με εσωστρέφειες σε ψευτο-αντιθέσεις που αφορούν τις διαχωριστικές γραμμές του χθες.
Δεν είναι σύγχρονο το δίλλημα ή με την κεντροαριστερά ή με την αριστερά ή με την οικολογία.
Η απάντηση πρέπει να βρίσκεται στη προγραμματική ενότητα αριστεράς, κεντροαριστεράς και οικολογίας
Γιατί οι νέες διαιρετικές τομές που γεννούν οι τεχνολογίες, τα οικονομικά μοντέλα, η πράσινη μετάβαση, η βιοηθική, οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις κτλπ. προϋποθέτουν κοινωνικοπολιτικές συμμαχίες διακυβέρνησης για ένα άλλο παραγωγικό και κοινωνικό μοντέλο…
Για να γίνει επιλογή του πολίτη η ενεργός παρουσία στο αγώνα για την αλλαγή.
Χωρίς να αποβάλουμε την κριτική σκέψη για όλα όσα συναντάμε και μας ενοχλούν γίνεται φανερό πως δεν μπορεί να είναι επιλογή η παραίτηση ή η ιδιώτευση.
Αυτό δίνει χώρο συνέχειας σε καταστάσεις που διαφωνούμε.
Έχουμε παρά πολλούς λόγους να ξανακάνουμε την πολιτική εργαλείο των κοινωνικών αναγκών. Να ακυρώσουμε τον ανεξέλεγκτο εξουσιοδοτισμό που υπηρετεί τους λίγους

Κοινωνική γείωση είναι το ζητούμενο

Με μέτωπα δημοκρατίας από τα κάτω στη βάση των διεκδικήσεων κάθε περιοχής η κοινωνικού σώματος.
Γιατί σ’ αυτά θα ανταμώνουν όλα στελέχη απ’ όλο το φάσμα και θα στέλνουν μήνυμα στις ηγεσίες των κομμάτων του προοδευτικού χώρου για μονομέτωπο αγώνα!
Έτσι θα γίνεται καθαρό στην κοινωνία που απέχει, ότι η πρόταση του προοδευτικού χώρου και του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ειδικότερα, συνοψίζεται στο ότι δεν εξουσιοδοτούμε ανεξέλεγκτες ηγεσίες όπως κάνει η ΝΔ, αλλά συνδιαμορφώνουμε.

* Μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ και
τ. Υπουργός και Βουλευτής

Συνδεθείτε εδώ για να παρακολουθήσετε την Ομιλία Χάρη ΤΣΙΟΚΑ στο 4 Συνέδριο ΣυριζαΠΣ !

d on February 27, 2024 by tsiokas55

Συνδεθείτε εδώ για να παρακολουθήσετε την Ομιλία Χάρη ΤΣΙΟΚΑ στο 4 Συνέδριο ΣυριζαΠΣ !

-για την πορεία ανασύνθεσης με πολιτική ενότητα και 

-την επαναφορά στη τροχιά κυβερνησιμοτητας που χάραξε ο Α Τσιπρας youtu.be/vamXNWaWmdM?si… μέσω @YouTube